Ergens op het kruispunt tussen pop en klassiek hebben tweelingzussen Loes en Renée Wijnhoven hun Nederlandstalige repertoire bij elkaar geschreven. Levendige strookjes van alledag zijn uiterst precies en pijnlijk in liedjes gegoten. Een cello sluimert onverbiddelijk een liedje in en Loes sabelt met lichte, bijna verontschuldigende sneer in haar stem een minnaar neer. Vervlochten samenspel en samenzang zoals alleen verweven genen die kunnen brengen.