Het morele kompas

Wanneer ik een eindje door de Bossche Broek fiets verbaas ik me steeds weer over de eeuwenoude gronden rondom het historisch stadje ’s-Hertogenbosch. Momenteel wordt daar door de mens hard gewerkt om de waterstanden beter te beheren en ook de natuur een zetje in de rug te geven. Verderop richting Sint Michielsgestel, spiegelend in het water van de Dommel; twee plompe betonnen gevallen; het zijn de 60 jaar oude viaducten waarover dagelijks ongestoord een lange rij van blik heen en weer knalt. Al kijkend onder het onooglijke viaduct, door de ronde boogconstructie zie ik de prachtig natuurlijke omgeving van ’t stroomgebied van de Dommel als een film voorbij k(str)omen. 

In mijn schilderijen en objecten probeer ik het complexe spanningsveld tussen de moderne mens en de (gecultiveerde) natuur te verbeelden. De kaalslag op allerlei deelgebieden waaronder natuur, cultuur, en onderwijs is zeer verontrustend. Tijd en ruimte wordt steeds nijpender. Vreemde onzinnige technologische hoogstandjes ( ruimtevaartvakanties ) winnen het van duurzame humane verbeteringen zoals o.a. een fijne leefomgeving bieden. Het morele kompas is zoek! Het is voor mij een noodzaak deze urgente problematiek in een lyrische beeldtaal aan de buitenwereld te tonen.