De figuratieve schilderijen van Remy Neumann (1988) zijn op het eerste oog kleurrijk en grappig, maar er is altijd iets wat niet helemaal klopt, iets wat een frons op ons voorhoofd tovert: een duivelse kop, een groot insect, menselijke ingewanden of een werk waar Neumann zichzelf tot worst omtovert. Zijn werk bestaat uit koortsachtige droombeelden waar realiteit en fictie door elkaar lopen, telkens uitgevoerd in felle kleuren, expressieve penseelstreken en surrealistische composities. 

Neumann rekt de grenzen van de schilderkunst zover op dat deze vaak nagenoeg verdwijnen. Hij zoekt continu naar hoe hij zijn schilderijen kan blijven activeren. Hierbij werkt Neumann samen met muzikanten, filmmakers, een poppenspeler of danser. Zijn schilderijen vormen het beginpunt voor het ontstaan van nieuw werk in andere kunstvormen. Zo blijft hij ons steeds opnieuw confronteren met zijn eigen bizarre droombeelden en daagt hij ons uit om onze eigen fantasie de vrije loop te laten. Eerder maakte Neumann de video Mandragora, waarin hij de lugubere en carnavaleske sfeer van zijn schilderijen tot leven brengt in het Hellegat, de ondergrondse gracht van ‘s-Hertogenbosch. 

In Possessed werkt Neumann samen met danser Simon Bus. Geïnspireerd door de dansplagen die in de late middeleeuwen in Frankrijk, Duitsland en de Nederlanden woedden, brengt Neumann de bizarre, onvrijwillige staat van trance tot leven. Zijn schilderijen vormen het decor waar Bus zich doorheen beweegt: geplaagd door innerlijke demonen, die eeuwen geleden als duivelsbezitting konden worden geïnterpreteerd, danst Bus tussen Neumanns doeken, bezeten door een onstilbare behoefte om te bewegen. Stoppen is geen mogelijkheid: de dans zal doorgaan; zonder begin en zonder einde. Ook Neumanns presentatie volgt geen narratief – als een koortsdroom, waarin alles logisch lijkt zolang we gevangen blijven in de trance van slaap. 

Curator: Linda Köke 

Installatiefoto Remy Neumann Possessed (2022), Willem Twee Kunstruimte. Foto: Marcus Peters