Een vliegende start voor Isamo Thissen

wo 20 apr. 2022

Een interview met Isamo Thissen, winnaar van de Jheronimus Atelierprijs 2021-22

Door Masha van Vliet
Fotografie: Ben Nienhuis

Masha van Vliet: In september 2021 won jij de Jheronimus Atelierprijs, een prijs die elk jaar door de gemeente wordt uitgereikt aan de meest 'ondernemende' afstudeerder van St. Joost School of Arts & Design in Den Bosch. Wat maakt jou een 'ondernemende' kunstenaar?

Isamo Thissen: Ik denk dat het vooral te maken heeft met een sterke wil. Het maken van werk maakt me gelukkig en om het kunstenaarschap voort te kunnen zetten grijp ik alle kansen aan die op mijn pad komen en die ik voor mezelf kan creëren. Dit gaat dan bijvoorbeeld om aanmeldingen voor een selectieprocedure van een project, opdracht of open call. Ik ben dit jaar een van de genomineerden voor de Sluijters Prijs voor jong schildertalent. Alle genomineerden mochten een werk tonen tijdens de KunstRai in Amsterdam. Ik zie dit als een hele goede kans om mijn werk bekendheid te geven bij een breder publiek.

MvV: De Jheronimus Atelierprijs omvat onder andere een jaar lang gratis atelierruimte in de Willem II Fabriek, waar nog 30 andere kunstenaars een atelier hebben. Voor jonge kunstenaars is het belangrijk om na de academie een plek te hebben om hun kunstenaarspraktijk op te bouwen. Maar het krijgen van atelierruimte is lastig, omdat de plekken schaars zijn en het huren van een atelierruimte, naast je andere lasten, kostbaar is. Wat biedt het hebben van dit atelier voor een jaar jou voor mogelijkheden?

IT: Elke ochtend fiets ik naar mijn atelier met een geluksgevoel. De ruimte is erg groot en heeft twee prachtig hoge ramen. Dat is ontzettend fijn want het maakproces van mijn werk vraagt om ruimte en daarnaast ook veel tijd en rust. Dat krijg ik bij Willem Twee. Ik stem mij gelukkig dat ik het eerste jaar mijn hoofd niet hoef te breken over het bij elkaar schrapen van atelierhuur.

MvV: De Jheronimus Atelierprijs bestaat naast een atelierruimte ook uit een coachingstraject en er is vier keer in het jaar overleg met de verschillende partijen die bij de prijs betrokken zijn - de gemeente, de academie en Willem Twee - waarin we nadenken over hoe jonge kunstenaars zichtbaar worden in de stad. Wat is de meerwaarde van dit begeleidingstraject? En wat heeft de prijs je in het algemeen al opgeleverd?

IT: Er komt erg veel op je af als je net bent afgestudeerd en zelfstandig ondernemer wordt. De academie is een veilige bubbel waarin je alle ruimte krijgt om je als beginnend kunstenaar te ontwikkelen. Wanneer je die veilige bubbel verlaat is het heel fijn dat je niet altijd alleen het wiel hoeft uit te vinden wat betreft de ondernemende kant van het kunstenaarschap. Ook merk ik dat het winnen van een prijs gezien wordt als een waardeoordeel, en dat je erdoor meer opvalt. Hierdoor word je benaderd door partijen die anders misschien niet hun weg naar je hadden gevonden.

MvV: Als ik jouw werk zou omschrijven dan zou ik zeggen dat je schildert met garen. Jouw vaak grote doeken zijn opgebouwd uit een combinatie van garen en textiel en laten een soort abstracte landschappen zien. Een belangrijk thema is de impact van de mens op de natuur, het door de mens aangetaste landschap. Wanneer hebben deze thematiek en materiaalkeuze hun intrede gedaan in je werk?

IT: Ik denk dat het er altijd al was. Voordat ik ging ‘schilderen’ met garen kon ik me niet goed focussen op één materiaal of techniek. Maar wat opvallend was, wat ik ook maakte - figuratief of geabstraheerd - overal kon je een landschap in herkennen. Toen ik dat eenmaal omarmde en besloot me toe te leggen op textiel, viel alles op zijn plaats.

MvV: Hoe ga jij te werk? Wat is je referentiekader en wat zijn jouw inspiratiebronnen?

IT: Ik gebruik Google Maps als uitgangspunt. Ik scroll de hele wereld af op zoek naar dat ene stukje land dat mijn aandacht trekt. Vaak zie je in dit beeld een botsing tussen het natuurlijke landschap en de ingrepen van de mens hierin. Deze beelden zet ik om in een nieuw, geabstraheerd landschap.

MvV: Heeft je werk sinds je in het atelier werkt een nieuwe wending genomen?

IT: Dat denk ik niet, maar het is zich wel aan het ontwikkelen. Ik diep mijn thematiek en beeld uit, die daardoor steeds een beetje transformeren. Alles is nog heel nieuw, en mijn maakproces gaat nou eenmaal traag, dus ik heb het gevoel dat er nog een oneindige stapel aan ontdekkingen op mij ligt te wachten.

MvV: Veel jonge kunstenaars verlaten na de academie Den Bosch voor een grotere stad in de randstad of in het buitenland, omdat daar meer kansen zouden zijn, bijvoorbeeld op het gebied van netwerk en zichtbaarheid. Waarom heb jij ervoor gekozen om in Den Bosch te blijven en hoe ervaar jij het culturele klimaat in deze stad voor kunstenaars?

IT: Ik woon samen met mijn vriend al vier jaar in Den Bosch. Ik ben me gaan hechten aan de stad, om allerlei redenen. Door de prijs sta ik in contact met de gemeente ’s-Hertogenbosch, die zich actief inzet om mij met deze prijs een vliegende start te geven. Er zijn inderdaad ook kansen buiten Den Bosch, maar gelukkig leven we in de 21ste eeuw en kan ik me makkelijk verplaatsen. Daardoor kan ik zowel kansen aangrijpen binnen en buiten de stad.

MvV: Heb je al plannen voor na dit jaar? Interessante projecten in het verschiet? En blijf je in Den Bosch?

IT: Ik zal voorlopig zeker blijven. In september komt er weer een nieuwe JAP winnaar in het atelier en moet ik iets nieuws vinden. Ik hoop tegen die tijd een nieuw atelier in Den Bosch te bemachtigen. Dit jaar focus ik me vooral op het maken van werk. Mijn hoop voor aankomend jaar is dat ik ergens een tentoonstelling kan houden met een overzicht van deze werken.

De Jheronimus Atelierprijs is een samenwerking tussen St. Joost School of Art & Design, de gemeente ’s-Hertogenbosch en Willem Twee muziek en beeldende kunst. De prijs wordt financieel mogelijk gemaakt door de gemeente ’s-Hertogenbosch.