Manouk Streur: denk groot, bouw groot, droom groot

do 28 mrt. 2024
Een interview met Manouk Streur, winnaar van de Jheronimus Atelierprijs 2023-2024
Manouk Streur: denk groot, bouw groot, droom groot

Door Linda Köke
Fotografie: Ben Nienhuis

Linda Köke: In september 2023 won jij de Jheronimus Atelierprijs, een prijs die elk jaar door de gemeente wordt uitgereikt aan de meest 'ondernemende' afstudeerder van St. Joost School of Arts & Design in Den Bosch. De prijs bestaat uit onder andere een atelier in Willem Twee waar je een jaar mag verblijven, een coachingstraject door de curator en een geldbedrag voor de ontwikkeling van je beroepspraktijk. We zijn nu een half jaar nadat je de prijs uitgereikt kreeg: hoe kijk je terug op het afgelopen half jaar?

Manouk Streur: Toen ik mijn diploma kreeg in de zomer, heb ik meteen ‘Atelier Manouk Streur’ ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. De eerste maanden heb ik veel tijd geïnvesteerd in mijn eigen bedrijf, zoals het inrichten van mijn boekhouding. Langzaamaan heb ik al mijn spullen naar het atelier verhuisd, zodat het nieuwe ideeën  zou aanwakkeren. Al vrij snel kwam de eerste opdracht op mijn pad. Ik werd door campagnebureau BKB en de SNS Bank gevraagd om een gezamenlijk kunstwerk te maken en te organiseren. Mijn kunstwerk is nu permanent te zien bij het Koning Willem 1 College in Den Bosch. Het was meteen ‘voor het echt’: voor deze opdracht moest ik echt mijn ondernemersskills inzetten. Ik heb veel overlegd en vergaderd, het was echt leuk om al zo vroeg in mijn carrière hiermee te beginnen. Inmiddels heb ik de opdracht Letters To The Future opgeleverd in het Chassé Theater te Breda, een pop-up installatie die op diverse plekken in Nederland getoond gaat worden. Zowel mijn opdracht voor de SNS-bank en Letters to the Future zijn interactieve opdrachten waarbij mensen worden uitgenodigd om iets te doen: dat past bij mijn sculpturen. 

Linda: Over jouw sculpturen gesproken: kun je ons kort vertellen wat je maakt en waar je inspiratie uit haalt?  

Manouk: In mijn sculpturen streef ik naar het vangen van beweging en het creëren van een ervaring voor degene die er letterlijk en figuurlijk mee in aanraking komt. Ik vind inspiratie in kinetische kunst, waar beweging en vorm samenkomen om een verhaal te vertellen. In mijn boekenkast vind je boeken van Jean Tinguely die me op de academie erg verraste met zijn speelse fonteinen. Ook Anthony Howe's werken verbazen me elke keer weer. Met precisie transformeert hij materialen tot hypnotiserende sculpturen die dansen op de wind. Deze invloeden zijn soms terug te zien in mijn eigen sculpturen, 

Wolken blijven me ook interesseren. Sommige natuurverschijnselen en de emoties die ze oproepen, zijn moeilijk in woorden te vatten: soms zijn ze beter uit te drukken in beeld. Ik kijk ook graag naar architectuur. De diversiteit aan constructies en bouwwerken stimuleren me om nieuwe vormen te verkennen. Bruggen, wolkenkrabbers, windturbines, hijskranen: elke structuur zit vol unieke vormen, texturen en composities die doorsijpelen in mijn creaties. Als kunstenaar ben ik echt een bouwer. 

14631

Linda: Dan kun je zeker je hart ophalen in dit atelier dat je een jaar is toevertrouwd. Hoe bevalt het hier? 

Manouk: Ik noem mijn atelier soms ‘mijn balzaal’, omdat het zo ruim is. Het heeft de afgelopen maanden vol gestaan met steigerbuizen. Heerlijk dat ik als ‘bouwer’ dan ook die ruimte heb. Als ik dat niet had, was mijn werk ook wel anders geweest. De oppervlakte zal een deel van de uitstraling van je werk bepalen. Ik kan hier groot bouwen, maar ook kleinere experimenten doen om te kijken hoe iets op grote schaal zou functioneren. Niet alles hoeft natuurlijk groot te zijn. Sommige creaties zijn goed als ‘vensterbankmodel’. 
Ik voel hier ook de rust om na te kunnen denken. Ik gebruik de overgebleven maanden in dit atelier om me te blijven ontwikkelen. De sfeer is goed en draagt bij aan mijn creatieve proces. Samen met mijn atelierburen organiseren we ongeveer vier keer per jaar open ateliers, een mooie gelegenheid om ons werk te tonen en nieuwe contacten te leggen.
 

Linda: Het Jheronimus Atelierprijs-traject duurt een jaar: we zijn nu op de helft. Waar richt je je de komende zes maanden op? 

Manouk: Ik ga me focussen op mijn eerste solotentoonstelling die dit jaar in november en december (5 weekenden) gaat plaatsvinden bij het Hedendaags Kunstkabinet in Den Bosch. Daar mag ik een hele ruimte vullen met mijn sculpturen, en die vult zich niet vanzelf! Ik ga tot november dus veel sculpturen maken, zowel groot als klein. Daar hoort natuurlijk ook drukwerk bij, zodat mensen kunnen zien wat ik maak.
Achter de schermen ben ik ook bezig met het vinden van een nieuw atelier, omdat ik graag in Den Bosch wil blijven. Het half jaar is echt voorbijgevlogen en het komende halfjaar zal ook ongetwijfeld snel gaan. Ik moet dus noodgedwongen ook al naar de toekomst kijken. Maar als ik terugkijk, weet ik niet wat ik zonder dit atelier had moeten doen. Ik gebruik niet de meest makkelijke materialen om mee te werken: vaak metaalsoorten, ze zijn soms groot, lomp en zwaar. Ondanks dat ik van sjouwen hou, ben ik heel blij dat ik hier een plek heb waar ik dat kan laten liggen en dingen letterlijk en figuurlijk kan opbouwen. 

Linda: En als je dan naar de toekomst kijkt, welke doelen heb je voor jezelf gesteld op de lange termijn? 


Manouk: Een van mijn dromen is om sculpturen te maken voor of op festivals. Dit past perfect bij mijn creaties, aangezien beweging vaak centraal staat in mijn werk: mijn sculpturen zijn ontmoetingsplekken waar interactie plaatsvindt. Mijn werk hoeft niet per se aanschouwd te worden met de handen op de rug. Belevenis en ervaring is belangrijk, dat blijft je immers langer bij. In de komende jaren blijf ik stappen zetten om mijn werk o.a. op festivals te krijgen zodat ik het met publiek kan delen. 

14632

Linda: De prijs bestaat naast het atelier ook uit een coachingstraject. Maandelijks komen we samen om je vragen, doelen en successen te bespreken. Hoe ervaar je dit traject?

Manouk: Het is erg spannend als je net afgestudeerd bent hoe je de dingen dan aanvliegt. Ik ben pas 25 en dan moet je alles nog uitzoeken. Het is heel relaxed om te weten dat er een vangnet is. Ik kan Willem Vermeulen (business coach St. Joost) bellen als ik vragen heb. Met Loes van Huisseling (gemeente Den Bosch) spar ik over subsidieaanvragen en het Bossche kunstveld. En jou Linda, spreek ik elke maand om mijn voortgang door te nemen. Ieder van jullie kent ook weer mensen, dus mijn netwerk wordt zo steeds iets groter. Ik heb de afgelopen jaren, bij diverse baantjes geleerd, dat je ieders kwaliteiten moet inzetten om elkaar te helpen, dus dingen uit handen moet geven als iemand anders ergens beter in is. Dat kan leuke dingen opleveren en scheelt ook tijd. Ik ben erg positief ingesteld, dat helpt met veel dingen. Als het niet linksom gaat, dan wel rechtsom!  

Linda: Welke tips zou jij aan andere startende kunstenaars mee willen geven? 

Manouk: Waar ik zelf veel aan heb, is om wat stipjes op de horizon te plaatsen: een aanvraag die ik wil schrijven of een projectplan uitwerken.  Als je bent afgestudeerd, heb je geen deadlines meer zoals op de academie. De tijd vliegt voorbij als je klaar bent met studeren. Het plaatsen van die kleine stipjes, deadlines voor jezelf creëren, helpt om je tijd goed in te delen. Zo heb je een stok achter de deur en kan je meer uit jezelf halen.

Het is ook goed voor jezelf en anderen, om bij te houden waar je allemaal mee bezig bent. Ik probeer mijn Instagram pagina (@AtelierManoukStreur) en mijn website (www.manoukstreur.nl) steeds netjes bij te houden. Neem gerust een kijkje!

 

De Jheronimus Atelierprijs is een samenwerking tussen St. Joost School of Art & Design, de gemeente ’s-Hertogenbosch en Willem Twee muziek en beeldende kunst. De prijs wordt financieel mogelijk gemaakt door de gemeente ’s-Hertogenbosch.

 

14123